ಒಂದೂವರೆ ಶತಮಾನದಷ್ಟು ಹಿಂದುಳಿದಿರುವ ಕರ್ನಾಟಕ!

ಕರ್ನಾಟಕ ಏಕೀಕರಣದ ನೆನಪಿನ ಶುಭಾಶಯಗಳು...

ರಾಜ್ಯದ ಜನತೆ ಇದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಬಹುಶಃ ಅವರಿಗೂ ಪ್ರಿಯವಾಗುತ್ತಿರುವ ಒಂದು ರೀತಿಯ ರಾಜಕೀಯ ಮನರಂಜನೆಯನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತಿರುವ ಹಾಗಿದೆ. ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಈ ಮನರಂಜನೆಯ ನಾಟಕದ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಂಡಿರುವವರು ಅಥವ ಸೃಷ್ಟಿಸಿರುವವರು ಅವರೇ ಅಲ್ಲವೆ? ಮಕ್ಕಳ ಎಂತಹ ಹೀನ ಆಟವೂ ಕೆಲವು ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಪ್ರಿಯವಾಗಬಹುದು; ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಅದರಲ್ಲಿ ದೋಷವೆ ಕಾಣದಾದಾಗ, ಅವರೂ ಅಂತಹವರೆ ಆದಾಗ, ಅಥವ ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ವಿವೇಚನೆಯಿಲ್ಲದ ಕುರುಡು ಪ್ರೀತಿ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಾಗ. ಅಥವ, ಇನ್ನೂ ಬೇರೆಯದೆ ಕಾರಣಗಳೂ ಇರಬಹುದು.

ಇರಲಿ. ಸದ್ಯದ ರಾಜಕೀಯ ಸ್ಥಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಲೇಖನರೂಪದ ವಿಮರ್ಶೆ ಮಾಡಲು ಮನಸ್ಸು ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ. ಮಾಡಿದರೆ ಬೇರೊಂದು ಸೃಜನಶೀಲ ಪ್ರಕಾರದಲ್ಲಿ ಮಾಡಬೇಕು. ಹಾಗೆಂದುಕೊಂಡು ಹೀಗೇ ಒಂದು ಪುಸ್ತಕ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಓದಲು ಕುಳಿತಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲೂ ನಮ್ಮ ಈಗಿನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನೆನಪಿಸುವ ವಾಕ್ಯ, ಸಂದರ್ಭಗಳೇ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿವೆ. ಪುಸ್ತಕದ ಹೆಸರು: "The Wordly Philosophers". ಸದ್ಯ ಓದುತ್ತಿರುವ ಪುಟದಲ್ಲಿ ರಾಚಿದ ಸಾಲುಗಳು ಇವು.

In the 1860s, for example, Cornelius Vanderbilt, a fabulous genius of shipping and commerce, found that his own business associates were threatening his interests--a not too uncommon occurrence. He wrote them a letter:

Gentlemen:
You have undertaken to ruin me. I will not sue you, for law takes too long. I will ruin you.

Sincerely,
CORNELIUS VAN DERBILT


And he did. "What do I care about the law? Hain't I got the power?" asked the Commodore. Later J. Pierpont Morgan was to voice much the same sentiment, if in a slightly more polished form. When his associate, Judge Cary, on a rare occassion ventured a legal caveat, Morgan exploded: "Well, I don't know as I want a lawyer to tell me what I can not do. I hire him to tell me how to do what I want to do."

It was not only in their neglect of the fine process of the law that the Americans outdid their European contemporaries; when they fought, they abandoned the gentleman's rapier for the roughneck's brass knuckles. An instance in point is the struggle for the control of the Albany-Susquehenna Railroad, a vital link in a system torn between Jim Fisk and the patrician Morgan. Morgan held one end of the line in his own hands, and the other terminal was a Fisk stronghold. The controversy was resolved by each side mounting a locomotive on its end of the track and running the two engines, like gigantic toys, into one another. And even then the losers did not give up, but retired as best they could, ripping up tracks and tearing down trestles as they went.

In these melee for Industrial supremacy no quarter was asked and none given. Even dynamite had its uses, being employed to eliminate one particularly sticky competitor of the Standard Oil group, while less violent means, such as kidnapping, were remarkable more for their ingenuity than for their immorality. In 1881, when a great blizzard blew down the telegraph lines in New York, Jay Gould, the ruthless master of the money markets, was forced to send his orders to his broker by messanger. His enemies saw their chance and acted on it: they kidnapped the boy, substituted another of the same general physiognomy, and for several weeks Gould was dismayed to find that his moves were all somehow known to his adversaries in advance.

Needless to say, the pirates who thus forced one another to walk the plank could scarcely be expected to treat the public with reverence....

Excerpts from (page 214-215) Robert Heilbroner's "The Worldly Philosophers"

ಮೇಲೆ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿರುವ ಇಸವಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಜೊತೆಗಾರರಿಗೆ Vanderbilt ಬರೆದ ಪತ್ರ ಮತ್ತು ನನ್ನನ್ನು ಮುಳುಗಿಸಿದರೆ ನನ್ನೊಡನೆ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಮುಳುಗಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ರಾಜ್ಯದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆಂಬಂತ ಮಾತೊಂದು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಂದ ನೆನಪಿನ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಅಷ್ಟೊಂದು ದೀರ್ಘಕಾಲ ಹಿಂದುಳಿದಿದ್ದೇವೆಯೇ ಎಂದು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಾರಣವಿಲ್ಲ. ನಾವು ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ; ಒಳ್ಳೆಯದರಲ್ಲೂ, ಕೆಟ್ಟದರಲ್ಲೂ.

ಮತ್ತೆ, ಇಲ್ಲೊಂದು ಕಿಡ್ನ್ಯಾಪ್ ಪ್ರಸಂಗ ಇದೆ. ಅರೆ, ಇಂತಹುದೆ ಕಿಡ್ನ್ಯಾಪ್ ಪ್ರಸಂಗ ಯಾವುದೊ ಬಿಡ್ಡಿಂಗ್ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಆಯಿತು ಎಂದು ವಾರದ ಹಿಂದೆ ವರದಿಗಳು ಬಂದಿದ್ದವು. ಬಹುಶ: ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಈಗಲೂ ಇಂತಹ kidnappingಗಳು remarkable more for their ingenuity than for their immorality. ಅರೆರೆ, ಅಷ್ಟೊಂದು ಹಿಂದುಳಿದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಮೇಲೆ ಬರೆದೆ. May be not! Or, may be we are going backwards.